Jak wyglądał Bałtów kiedyś ?

 Nazwa Bałtowa (dawniej „Balutów” i „Baluchów”) pochodzi prawdopodobnie od pierwszego właściciela Baluta. Inni twierdzą , że chodzi tu o litewski wyraz „bałtas”. T.zn. , „biały” określający kolor Bałtowskiej Góry. Wiemy że w 1717 r. posiadaczem Bałtowa był Stanisław Chomentowski, a po nim włości te przechodzą w ręce Pieniążków herbu  „Odrowąż”, od których w 1798r. nabywa Bałtów rodzina Małachowskich. W pierwszej połowie XIX w. nabywa Bałtów ks. Ksawery Drucki-Lubecki. Następnie aż do końca II wojny światowej ogromne dobra klucza bałtowskiego były w rodzinie tych książąt. Po wyzwoleniu ziemia została rozparcelowana, a pałac oddany w cele oświatowe.

Z archiwum kościoła ćmielowskiego dowiadujemy się, że w drugiej połowie XVIII w. w Bałtowie nad rzeką Kamienną założono wielki piec żelazny, do którego rudę kopano w okolicznych lasach  w miejscu zwanym „Sowia Góra”. Węgiel drzewny dowożono również  z pobliskich lasów. W 1798 r. piec ten już nie istniał. Historyk Franciszek Siarczyński w opisie powiatu radomskiego w 1847 r. o Bałtowie pisze : „Wieś dziedziczna, domów 115, ozdobna kościołem farnym od Chomentowskiego  hetmana zmurowanym. Grunta pszenne, górzyste, lasy znaczne i łąki. Góry tej wsi mają glinki i piaski różnego koloru. Nie zbywa też i na marmurach, kamieniach wapiennych i rudzie żelaznej. Leży na rzeką Kamienną, na której młynów 5 i tartaków 2.